Αρχαία Ελληνικά Λυκείου - Ασκήσεις για το έναρθρο και άναρθρο απαρέμφατο (όλες οι χρήσεις)

1.      Κροῖσος ἐνόμιζε ἑαυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον.

2.      Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.

3.      Τὸ κακῶς ποιεῖν ἐστι ἀδικεῖν.

4.      Ἐπεθύμει γενέσθαι ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός.

5.      Αἰσχρόν καί ἂδικον τό πλεονεκτεῖν.

6.   Δημοσθένης μὲν ἦν δεινότατος λέγειν καὶ πολλάκις παρεῖχεν ἑαυτὸν συμβουλεύειν τοῖς Ἀθηναίοις.

7.      Ξενοφῶν καὶ Χειρίσοφος διεπράξαντο, ὥστε λαβεῖν τοὺς νεκρούς.

8.      Τοῦτο φημι εἶναι σωφροσύνην, τό γιγνώσκειν ἑαυτόν.

9.      Οἱ Πέρσαι ἠνάγκαζον τοὺς νέους μανθάνειν τοὺς νόμους.

10.   Ἄξιον ἦν τοῖς ζῶσιν πενθεῖν τοὺς τεθνεῶτας.

11.  Οἱ ἄριστοι ἄνδρες παρακελεύονται τοῖς πολίταις ὁμονοεῖν.

12.  Ἡ βουλή πρίν διαβουλεῦσαι κατελύθη.

13.  Τοσοῦτ’ ἀπέχω τοῦ λαβεῖν τι παρ’ ὑμῶν.

14.   Ἀρχίδαμος ἔμελλε δῃώσειν τὴν γῆν.

15.  Τὴν πόλιν καὶ τὴν ἄκραν φυλάττειν αὐτοῖς παρέδωκαν.

16.  ᾿Εμὲ παθεῖν τάδε, φεῦ!

17.  Καίτοι ἀληθές γε ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν.

18.  Πάντες γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ δεινότερον ἦν πλουτεῖν ἢ ἀδικεῖν·

19.  Ὁμολογεῖται τήν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι.

20.  Ἐκ τῆς χώρας οὐδέν εἴχομεν λαμβάνειν.

21.  Kαὶ ὑμᾶς δέ, ὦ παῖδες, οὕτως ἐξ ἀρχῆς ἐπαίδευον, τοὺς μὲν γεραιτέρους προτιμᾶν, τῶν δὲ νεωτέρων προτετιμῆσθαι·

22.  Οἱ Θηβαῖοι αἰτοῦσι τούς νεκρούς θάψαι.

23.  Ὧ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

24.  Ἔξεστιν ὑμῖν εὐδαίμονας γενέσθαι.

25.  Νέοις τό σιγᾶν κρεῖττόν ἐστι τοῦ λαλεῖν.

26.  Τίς οὕτως ἐστὶ δεινὸς λέγειν ὥστε σε πεῖσαι λέγων ὡς ἡμεῖς σοι ἐπιβουλεύομεν.

27.  Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν δύνασθαι.

28.  Τοῦτο ὅμοιόν ἐστι τῷ ὀνειδίζειν.

29.  Ἄξιος αὐτοῖς ἐδόκεις εἶναι τοῦ ταῦτα ἀκούειν.

30.  Ἀντὶ τοῦ πόλις εἶναι φρούριον κατέστη.

©Πένη Αποστολοπούλου